Rocznica

To już rok. Rok. Całe 365 dni. Właśnie tyle czasu minęło, odkąd po raz pierwszy dodałam post na blogu.

Nie było mnie tu ostatnio. Miałam wiele pracy, wiele nauki, wielu ludzi w głowie, wiele zmarnowanych chwil i wiele wartościowych doświadczeń. Jestem chyba trochę inną osobą. Mam trochę twardszy pancerz i trochę smutniejsze serce.
Nieważne.

Nie było mnie cztery miesiące. Przez ten czas, przyznaję, nie myślałam zbyt wiele o blogu. Czasami przychodziły do mnie wyrzuty sumienia, że go zaniedbałam, ale szybko je odpychałam. I tak to trwało, aż do wczoraj kiedy jedna mała wiadomość na lubimyczytac.pl zainspirowała mnie, by tu zajrzeć po tej długiej nieobecności. I właśnie wtedy zauważyłam, że następnego dnia mam rocznicę.
Nie jestem przesądna, ale jestem bardzo sentymentalna. Przedmioty, słowa, wspomnienia, daty mają dla mnie wielką wagę. Uznałam, że to znak. Uznałam, że skoro wszystko zaczęło się dokładnie rok temu, to właśnie dzisiaj jest dobry dzień na nowy początek. To dobry dzień, by wrócić. I znowu zacząć.

Czuję, że wyszłam z wprawy, moje słowa straciły wiele mocy. Ale wiem, że mogą ją odzyskać, jeśli tylko dam im na to szansę. Wszystko mogę jeszcze poprawić.

Nie chcę przepraszać, obiecywać, że tym razem będzie lepiej. Już wiele razy przepraszałam, obiecywałam zmiany, a moja ostatnia taka obietnica skończyła się czteromiesięczną przerwą. Może lepiej nie składać zobowiązań – sama najlepiej wiem, że mogę zniknąć tak nagle, jak się pojawiłam. Lepiej po prostu być i starać się. Tym razem naprawdę.

Myślę, że w pewnym sensie potrzebowałam tej przerwy. Myśli, wspomnienia, marzenia – za dużo było w mojej głowie, a to przeszkadzało mi w pisaniu. Ale wydaje mi się, że teraz to pisanie może pomóc mi z myślami. Może pomóc mi je uspokoić, uporządkować, mimo że nie mam zamiaru pisać o nich.
Moje myśli są takie niespokojne.

Dzisiejszy dzień jest końcem. Każda rocznica jest końcem, końcem pewnego etapu, podsumowaniem. Ale jest też początkiem. Początkiem nowego roku, roku, który zacznie się moim powrotem. Nie wiem, jaki będzie ten rok, wiem, że już za niecałe pół czeka mnie mnóstwo zajęć i wzięcie prawdziwej odpowiedzialności za swoją przyszłość. Dzieciństwo powoli zaczyna odchodzić, a ja nie mogę go zatrzymać, choćbym nie wiem, jak chciała. To kolejny koniec i kolejny początek. Nie wiem jeszcze, co mnie czeka na tej drodze, ale idę. Wszyscy idziemy.

Chciałabym Wam podziękować. Za to, że tu byliście, za każdy komentarz, za każde dobre słowo, za krytykę, choć nie miałam jej zbyt wiele, za wsparcie i wskazówki. Wszyscy byliście dla mnie zawsze wielką motywacją i mam nadzieję, że znów zgodzicie się nią być. Bo wracam tu dla siebie, tak, to prawda. Ale bez Was to nie ma sensu.

A więc witam. Znowu. Tym razem, mam nadzieję, na dłużej.

Wszystkiego najlepszego, Nalo, z okazji rocznicy. Zdmuchnij świeczkę i zacznij od nowa.